ผู้คนยุคนี้ใช้เวลาอยู่กับการแข่งขันกันทำงาน เรียนหนังสือ ทำมาหากิน เราเติบโตขึ้นท่ามกลางความวุ่นวายมากมายที่มาพร้อมกับภาระหน้าที่ความรับผิดชอบที่เพิ่มขึ้น เราถูกสังคมหล่อหลอมความคิดมาให้ใช้เวลาให้มี “ประสิทธิภาพ” สูงที่สุด การทำอะไรที่ใช้เวลามาก ผลลัพธ์น้อย ถูกมองว่าเป็นการใช้เวลาอย่าง “ไม่คุ้มค่า” จนลืม สมดุลชีวิต ของตัวเองกันไปแล้ว เราใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยี ที่ส่วนใหญ่มอบความสะดวกสบายให้กับเรา เพื่อประหยัดเวลาให้เรามากขึ้น เราทำงานหาเงินมาเพื่อซื้อ “ความสะดวกสบาย” เป็นรางวัลให้กับตัวเองหรือคนที่เรารัก เราซื้อรถเพื่อจะไม่ต้องเดิน เราไม่ต้องเดินขึ้นบันได เพราะเรามีลิฟท์กับบันไดเลื่อน  ถ้าเราหิวเราก็ไม่ต้องลุกจากโซฟา หรือเดินตากแดดออกไปหาซื้ออาหาร เพราะเราแค่ยกโทรศัพท์ ก็สามารถสั่งทุกอย่างให้มาส่งถึงที่ได้ในราคาไม่แพง จนเราเริ่มค่อยๆติดกับวิถีชีวิตที่เต็มไปด้วยความสะดวกสบายที่มากขึ้น ซึ่งทำให้พวกเราเคลื่อนไหวร่างกายกันน้อยลงโดยเฉลี่ยอย่างไม่รู้ตัว อุตสาหกรรมอาหารที่ทันสมัย สร้างสรรค์ตัวเลือกอาหารรูปแบบใหม่ๆ ที่มีความหลากหลายในรสชาติ เพื่อกระตุ้นให้พวกเราต้องการบริโภคเพิ่มขึ้น ทั้งยังให้พลังงานโดยเฉลี่ยเพิ่มขึ้นอีกด้วย ทั้งๆที่พวกเราขยับกันน้อยลง แปลว่าพวกเราได้รับพลังงานส่วนเกินโดยเฉลี่ยเพิ่มขึ้น ซึ่งเป็น “ต้นตอ” ของปัญหาโรคอ้วน ที่ยังคงพบอุบัติการณ์เพิ่มสูงขึ้นทุกปี พอเราเริ่มมองเห็นปัญหาของการกินมากกว่าการใช้ เราก็เริ่มแก้ปัญหาด้วยการ เรียนรู้ที่จะนับแคลอรี่ เราเพิ่มการใช้พลังงานด้วยการเข้าร่วม “พิธีกรรม” โดยการแต่งตัวสวยๆไปฟิตเนส เพื่อถ่ายภาพตอนออกกำลังกาย แต่กลับเลือกที่จะใช้ลิฟต์หรือบันไดเลื่อน แทนที่จะเป็นบันได ในการเดินไปฟิตเนส เราแก้ไขปัญหาอย่างตรงไปตรงมา อย่างมี “ประสิทธิภาพ” โดยมองข้ามวิถีธรรมชาติ เราเริ่มออกห่างจากธรรมชาติมากขึ้นทุกวัน […]